“Wat ik aan mijn studie jammer vond, was dat ik weinig persoonlijke begeleiding kreeg. Ik zat bijvoorbeeld met 500 andere studenten in een collegezaal.” Dahran Coban studeerde rechten aan de Universiteit Leiden en is voorzitter van het Interstedelijk Studenten Overleg (ISO). De bekostiging van universiteiten is onderdeel van haar portefeuille, waardoor ze ook meewerkte aan de rapporten van PWC over de structurele onderfinanciering. Als student ervoer ze de directe gevolgen van de structurele onderfinanciering van het academisch onderwijs.

“Impliciet is de verwachting binnen de academische wereld dat een goede wetenschapper meer dan 60 uur per week werkt.” Kathrine van den Bogert is als postdoc aan de Radboud Universiteit verbonden. Ze is cultureel antropoloog en richt zich op gender en religieuze en etnische diversiteit. De werkdruk in de academische wereld ligt door de structurele onderfinanciering zeer hoog. “We verwachten van mensen dat ze in twee jaar nieuwe onderwijsvisies ontwikkelen, fantastische evaluaties krijgen, drie onderzoeksartikelen publiceren, en twee onderzoeksbeurzen hebben binnengehaald. Dit kan alleen als je meer dan 60 uur werkt, maar ik denk niet dat je daar een betere docent of wetenschapper van wordt.”

Laura Keesman is promovendus culturele sociologie en onderdeel van het Group Violence Research project aan de Universiteit van Amsterdam. Ze doet onderzoek naar geweldssituaties waar de politie mee te maken heeft. De passie voor haar vak komt tijdens het interview sterk naar voren. Tegelijkertijd ziet ze dat haar collega’s door de structurele onderfinanciering met werkstress en mentale klachten kampen. “Mijn collega’s werken ook structureel over. Zij staan onder enorm veel stress. Als iedereen zich aan de contracttijd zou houden, dan zou de wetenschappelijke wereld er anders uitzien.”

Prof. dr. ir. Bert Weckhuysen is universiteitshoogleraar Katalyse, Energie & Duurzaamheid aan de Universiteit van Utrecht. Weckhuysen heeft internationale faam verworven met zijn onderzoek naar heterogene katalysatoren. Bert Weckhuysen ontving in 2013 de NWO-Spinozapremie. Ook was Weckhuysen voorzitter van de KNAW commissies “Evenwicht in het Wetenschapssysteem” en “Het Rolling-Grant-fonds”. Bert pleit met het fonds voor de verstrekking van een eigen werkkapitaal aan alle wetenschappers met een vast contract die zij naar eigen inzicht aan hun werk mogen besteden.

Linda Bos is universitair docent politieke communicatie aan de Universiteit van Amsterdam en lid van de ondernemingsraad. Haar onderzoek heeft veel maatschappelijke relevantie: ze specialiseert zich in het populisme. Ze haalt veel voldoening uit haar werk, maar ziet tegelijkertijd dat het academisch onderwijs gestaag wordt afgebroken: “We willen meer handen in de klas en meer vaste contracten. De noodzaak van structurele financiering is hoog, omdat academici een vaste waarde in het wetenschappelijk onderwijs moeten krijgen.”

Han van Krieken is sinds 2016 de rector magnificus van de Radboud Universiteit in Nijmegen. Hij is opgeleid tot arts en gespecialiseerd in de pathologie. Het afgelopen jaar was voor de rector magnificus drukker dan ooit. “Het is heel interessant om de universiteit in een woelige tijd te sturen en om stappen te maken om de kwaliteit van onderzoek en onderwijs te waarborgen. Ik ben al bijna vijf jaar rector en dat doe ik met veel plezier.” Daarentegen constateert hij zorgelijke ontwikkelingen binnen het academisch onderwijs. “De verwevenheid van onderzoek doen en onderwijs geven is cruciaal voor de kwaliteit van het academisch onderwijs. Helaas zie je dat dit steeds meer van elkaar losgetrokken wordt. Dat is schadelijk en moet stoppen.”

Casper Albers is hoogleraar Toegepaste Statistiek en Datavisualisatie aan de Rijksuniversiteit Groningen, directeur onderzoek van de afdeling psychologie en zit in de universiteitsraad. Hij ziet de geleidelijke afbraak van het academisch onderwijs met lede ogen aan in de ruim tien jaar dat hij werkzaam is bij de faculteit. De aandacht voor studenten is verminderd en de werkdruk voor de wetenschappelijke staf is ontzettend hoog. “Door de structurele onderfinanciering neemt de kansenongelijkheid toe. De studenten die extra aandacht vragen, redden het niet meer, omdat wij niet meer de zetjes in de rug kunnen geven, die zij nodig hebben.”

Sam Buisman studeert landschapsarchitectuur aan de Universiteit van Wageningen. Hij zit in het derde jaar van zijn studie. Ook is hij de penningmeester van de Landelijke Studentenvakbond (LSVB), waar hij zich onder andere bezig houdt met de bekostiging van het onderwijs. Het aantal studenten dat voor landschapsarchitectuur koos, nam in de afgelopen vijf jaar met bijna het dubbele toe. Met als gevolg dat docenten minder tijd voor persoonlijke begeleiding hebben en de faciliteiten door het grote aantal studenten niet meer toereikend zijn.